-
1 up|odlić
pf — up|adlać impf Ⅰ vt książk. to degrade, to debase- żyć w upadlających warunkach to live in degrading conditions- nędza upadla człowieka poverty is degradingⅡ upodlić się — upadlać się książk. (poniżyć się) to debase oneself; (stać się podłym) to become a. turn mean- upodlił się kłamstwem he debased himself by telling liesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > up|odlić
-
2 spodl|eć
pf (spodleję, spodlał, spodleli) vi 1. pejor. (stać się podłym) [osoba] to become wicked ⇒ podleć 2. pot. (stracić wartość) [towar, jedzenie] to depreciate ⇒ podlećThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spodl|eć
См. также в других словарях:
skurwić się — dk VIa, skurwić sięwię się, skurwić sięwisz się, skurwić sięwij się, skurwić sięwił się 1. wulg. «zostać, stać się kurwą, prostytutką» 2. wulg. «stać się człowiekiem podłym, moralnie bezwartościowym dla osiągnięcia jakichś korzyści, zwłaszcza… … Słownik języka polskiego
upodlić — dk VIa, upodlićlę, upodlićlisz, upodlićlij, upodlićlił, upodlićlony upadlać ndk I, upodlićam, upodlićasz, upodlićają, upodlićaj, upodlićał, upodlićany «uczynić podłym, nikczemnym; pozbawić godności, ambicji, poniżyć» Upodliło go nadużywanie… … Słownik języka polskiego
spodlić — dk VIa, spodlićlę, spodlićlisz, spodlićlij, spodlićlił, spodlićlony rzad. «uczynić podłym, znikczemnić; rzadziej: zhańbić» spodlić się «stać się podłym; spodleć» Spodlić się złym uczynkiem … Słownik języka polskiego
spodleć — dk III, spodlećeję, spodlećejesz, spodlećej, spodlećlał, spodlećeli, spodlećlały, spodlećlali pot. «stać się podłym; znikczemnieć, spodlić się» … Słownik języka polskiego
zeszmacić — dk VIa, zeszmacićcę, zeszmacićcisz, zeszmać, zeszmacićcił, zeszmacićcony 1. pot. «zrobić z czegoś szmatę; wyświechtać, zszargać, zniszczyć» Zeszmacić ubranie, książkę. Zeszmacony obrus, materiał. 2. posp. «spowodować, że ktoś stanie się szmatą,… … Słownik języka polskiego
znikczemnieć — dk III, znikczemniećeję, znikczemniećejesz, znikczemniećej, znikczemniećniał, znikczemniećeli, znikczemniećniały, znikczemniećniali «stać się nikczemnym, podłym, pozbawionym etyki, honoru» Przez te lata schamiał i znikczemniał … Słownik języka polskiego
